عمان امروز_ زردچوبه که نام علمی آن Curcuma longa است، از خانواده زنجبیلیان به شمار می‌رود و خاستگاه اصلی‌اش کشور هند است. این گیاه علاوه بر هند در مناطقی مثل چین و مالزی هم پرورش می‌یابد و معمولاً بخش زیرزمینی آن بعد از جداسازی و خشک‌کردن در آفتاب به شکل پودر زردرنگ مورد استفاده قرار می‌گیرد. طعم کمی تلخ و عطر تند و گرم آن باعث شده یکی از پرکاربردترین ادویه‌ها در آشپزی، به‌ویژه در تهیه کاری هندی، باشد. رنگ زرد و نارنجی زردچوبه از ترکیباتی به نام کورکومین و دزوکسی‌کورکومین ناشی می‌شود که حدود سه تا پنج درصد گیاه را تشکیل می‌دهند. در کنار این‌ها اسانس معطری با ترکیباتی مثل تورمرون، زینجیبرن و ژرماکرن نیز در زردچوبه وجود دارد که عطر ویژه‌اش را پدید می‌آورد.
این ادویه فواید درمانی زیادی دارد؛ از جمله کاهش قند خون و کمک به ترشح انسولین در بیماران دیابتی، خاصیت آنتی‌اکسیدانی قوی‌تر از ویتامین E، پیشگیری از جهش‌های سرطانی، اثر ضدالتهاب و همچنین بهبود عملکرد قلب و کاهش کلسترول. مصرف متعادل آن به گوارش هم کمک می‌کند و نفخ را کاهش می‌دهد، هرچند زیاده‌روی ممکن است به دستگاه گوارش آسیب بزند و حتی باعث زخم معده شود. اسانس زردچوبه خاصیت ضد میکروبی و ضد قارچی دارد و روی میکروب‌هایی مثل استافیلوکوک و استرپتوکوک اثرگذار است، به همین دلیل در دنیا بیش از هفتاد محصول دارویی بر پایه آن تولید می‌شود که بیشتر برای درمان مشکلات کبد و صفرا کاربرد دارند.
کارشناسان مصرف روزانه حدود ۱.۵ تا ۳ گرم زردچوبه را مناسب می‌دانند و توصیه می‌کنند برای نگهداری بهتر از ظروف شیشه‌ای یا فلزی تیره و دربسته استفاده شود، چراکه پودر زردچوبه نسبت به ریشه تازه ماندگاری کمتری دارد و با گذر زمان یا در اثر حرارت، بخشی از عطر و خواصش را از دست می‌دهد.